Delmira Agustini

Naslov: Delmira Agustini 29/5/2012, 4:12 am

Delmira Agustini (1886-1914)

Urugvajska pjesnikinja. njeno pisanje je okarakterezirano kao spontano i "šokantno". Ubijena je od strane njenog muža (bili su oženjeni svega par tjedana) kada ga je ostavila. Najprije je ubio nju a tada je on izvršio samoubistvo.

Delmira Agustini (Montevideo, 24. 10. 1886. - Montevideo, 06. 07. 1914.), urugvajska je pjesnikinja i feministica.
Vrlo mlada počinje pisati svoje prve pjesme i već od 1902. godine surađuje u domaćim i stranim časopisima. 1907. izlazi njena prva zbirka pjesama Bijela knjiga (El libro blanco), potom 1910. godine slijede Jutarnje pjesme (Cantos de la mańana) i 1913. Prazni kaleži (Los cálices vacíos).
Bila je jedna od najizuzetnijih pjesnikinja modernizma. Ignorirala je granice društvenih normi i ispjevala svoje emocije onako kako ih je ona osjećala. Rubén Darío proglašava je unikatnom pjesnikinjom u izražavanju žene.
Uprkos njenoj snažnoj erotici ne postoji niti jedna nepristojnost ili vulgarnost u njenim radovima. Njena forma poetskog izražavanja je cijenjena čak i kod najboljih modernista.
Umrla je tragično. Ubio ju je njen muž, svega nekoliko tjedana poslije vjenčanja, kada ga je odlučila napustiti. Prvo je ustrijelio nju, a potom sebe.
Urugvajske novine su objavile fotografiju njenog mrtvog tijela na krevetu - Delmira ustrijeljena s dva metka iz pištolja, razgolićena kao njena poezija i oblivena krvlju.

izvor: vinkokalinic.blogspot.com

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 29/5/2012, 4:14 am

LABUD

Zjenica plava moga vrta to je drhtavo ogledalo
jezera jednog čiste vode, toliko čiste te vjerujem
da se u sjajnu površinu misao moja upisuje.

Cvijet zraka i cvijet vode, duša jezera to je labud
sa svoje dvije ljudske zjene,težak i otmjen poput princa;
krila mu ljiljan, vesla ruža . . .
kljun mu u ognju, vrat žalovit i ponosit je,
i bjelina i sva umilnost labudova.

Ta ptica bijela, ptica teška, što zlokobnim se pjevom javlja;
-karanfil, skriven u ljiljanu, u plam i čudo pretvara se . . .
uzbuđuju me bijela krila kao goruće dvije ruke.

Nikakve usne nisu žarke ko njegov kljun u mojoj ruci;
nijedna glava tako krotko u moje krilo nije pala;
nijedna put mi nije dala takav užitak, takvu patnju:
kroz njegove se žile pjeni plamena struja, dvaput ljudska.

Rubinom rujnim od požude glava je njemu okrunjena;
i on odnosi puste želje u svome skutu ružičastom.
Na rukama mu vodu dajem a čini se da oganj pije;
i ja izgledam k'o da pružam čitavi pehar svoga tijela.

U mome snu toliko živi i tako u put moju tone
te često mislim jel' to labud s dva svoja krila lepršava,
s očima svojim rijetkim, ljudskim, i sa crvenim, žarkim kljunom
je li to samo bijeli labud u bistroj vodi mog jezera,
il' ljubavnik u mom životu . . .

Jezeru bistrom na obali zapitkujem ga u u tišini . . .
a tišina je samo ruža navrh njegova žarkog kljuna.
No on mi u svom mesu zbori, a ja ga u svom mesu slušam.

Katkada-cijela!-ja sam duša; Katkada-cijela!-ja sam tijelo.-
Uranja kljun u moje krilo i tu ostaje kao mrtav . . .
Na površini od kristala, u drhtavome ogledalu jezera,
koje katkada misao moju odražava,
crvenom bojom labud plaši, a ja bjelinom strah zadajem.

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 29/5/2012, 4:16 am

El cisne

Pupila azul de mi parque
es el sensitivo espejo
de un lago claro, muy claro!...
Tan claro que a veces creo
que en su cristalina página
se imprime mi pensamiento.

Flor del aire, flor del agua,
alma del lago es un cisne
con dos pupilas humanas,
grave y gentil como un príncipe;
alas lirio, remos rosa...
Pico en fuego, cuello triste
y orgulloso, y la blancura
y la suavidad de un cisne...

El ave cándida y grave
tiene un maléfico encanto;
clavel vestido de lirio,
trasciende a llama y milagro!...
Sus alas blancas me turban
como dos cálidos brazos;

ningunos labios ardieron
como su pico en mis manos;
ninguna testa ha caído
tan lánguida en mi regazo;

ninguna carne tan viva
he padecido o gozado:
viborean en sus venas
filtros dos veces humanos!

Del rubí de la lujuria
su testa está coronada:
y va arrastrando el deseo
en una cauda rosada...

Agua le doy en mis manos
y él parece beber fuego,
y yo parezco ofrecerle
todo el vaso de mi cuerpo...

Y vive tanto en mis sueños,
Y ahonda tanto en mi carne,
que a veces pienso si el cisne
con sus dos alas fugaces,

sus raros ojos humanos
y el rojo pico quemante,
es solo un cosne en mi lago
o es en mi vida un amante...

Al margen del lago claro
yo le interrogo en silencio...
y el silencio es una rosa
sobre su pico de fuego...
Pero en su carne me habla
y yo en mi carne le entiendo.

-A veces ¡toda! soy alma;
y a veces ¡toda! soy cuerpo.-
Hunde el pico en mi regazo
y se queda como muerto...

Y en la cristalina página,
en el sensitivo espejo
del algo que algunas veces
refleja mi pensamiento,
¡el cisne asusta, de rojo,
y yo, de blanca, doy miedo!

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 2/6/2012, 1:18 pm

Podno mjesečine

Mjesec je blijed i tužan, mjesec je bez života i okrutan.
Njegovo glatko lice nalikuje profilu umrlih.
Ja bih radije gledala neko iskrenije svjetlo
ljepše od svih bisera arapskih, tek procvalu ružu.

U jednom kutu ove zemlje, u bojama života,
ipak volim ovaj blijedi mjesec, obožavam ovu masku smrti!
Kad na oltaru noći, poput gorućeg cvijeta,
opijena čudnim parfemima, moja duša zalazi.

Ja znam obamrlim usnama od psovki i vina,
cjelivati poslije orgija njegove stope na cesti;
luda umirati ljubeći svoj odraz u lokvama...
Jer ono je oganj nevinosti, jer pod tim mističnom plamenom
blijedi odsjaj stvari, ponovno se pretvara u bijel žar,
pa čak i najcrnje duše drhte nesigurnom svjetlošću.

Al Claro De Luna

La luna es pálida y triste, la luna es exangüe y yerta.
La media luna figúraseme un suave perfil de muerta…
Yo que prefiero a la insigne palidez encarecida
De todas las perlas árabes, la rosa recién abierta,

En un rincón del terruño con el color de la vida,
Adoro esa luna pálida, adoro esa faz de muerta!
Y en el altar de las noches, como una flor encendida
Y ebria de extraños perfumes, mi alma la inciensa rendida.

Yo sé de labios marchitos en la blasfemia y el vino,
Que besan tras de la orgia sus huellas en el camino;
Locos que mueren besando su imagen en lagos yertos…
Porque ella es luz de inocencia, porque a esa luz misteriosa
Alumbran las cosas blancas, se ponen blancas las cosas,
Y hasta las almas más negras toman clarores inciertos!

(preveo Vinko Kalinić)

Delmira Agustini Pica4u.ru_1219260942009

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 2/6/2012, 1:23 pm

Eksplozija

Ako je život ljubav, neka je blagoslovljen!
Želim više života za voljeti! Osjećam danas,
Tisuću godina ideala ne vrijedi
Koliko tek jedna plava minuta osjećaja.

Moje srce umire tužno i sporo...
Danas se rastvara poput poljskog cvijeta;
Život juri naprijed kao uzburkano more
u kojem nam ruka ljubavi dijeli šamare.

Danas odlazim u noć, tužnu i hladnu
Na slomljenim krilima svoje melankolije;
Poput zaraslog ožiljka što se
U dalekoj sjeni otapa...
Čitav moj život pjeva, ljubi, smije se!
Čitavo se moje biće pretvara u usta jednog cvijeta!

Explosión

Si la vida es amor, bendita sea!
Quiero más vida para amar! Hoy siento
Que no valen mil años de la idea
Lo que un minuto azul del sentimiento.

Mi corazon moria triste y lento…
Hoy abre en luz como una flor febea;
La vida brota como un mar violento
Donde la mano del amor golpea!

Hoy partio hacia la noche, triste, fría
Rotas las alas mi melancolía;
Como una vieja mancha de dolor
En la sombra lejana se deslíe…
Mi vida toda canta, besa, ríe!
Mi vida toda es una boca en flor!

(preveo Vinko Kalinić)

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 2/6/2012, 1:26 pm

Nepresušni

O ti, koji spavaš tako duboko da se ne možeš probuditi!
Čarolija života, čarolija smrti,
I za žive i za mrtve vječno rastvorena.

Jedne noći u dvoboju želim susresti tvoje oči.

Podno hladna platna ili pod čipkom mjesečevom.
Pijti iz njih svoj Smiraj kao što se pije tišina uvale,
U dubinama, u mirnoći, u dobroti, u tišinama.

Svako se čini kao ležaljka ili grob.

Inextinguibles

¡Oh, tú que duermes tan hondo que no despiertas!
Milagrosas de vivas, milagrosas de muertas,
Y por muertas y vivas eternamente abiertas,

Alguna noche en duelo yo encuentro tus pupilas

Bajo un trapo de sombra o una blonda de luna.
Bebo en ellas la Calma como en una laguna.
Por hondas, por calladas, por buenas, por tranquilas

Un lecho o una tumba parece cada una.

(preveo Vinko Kalinić)

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 2/6/2012, 4:25 pm

JA ŽIVIM, JA UMIREM, JA GORIM, JA TONEM

Ja živim, ja umirem, ja gorim, ja tonem
Istovremeno sam vrela i hladna
Život je istom odveć lak i odveć krut
U meni se miješaju radost i bol

Odjednom mi se smije i istovremeno plače
U užicima mnogim osjećam bol
Moja sreća nestane iako još traje nepromijenjena
U isto vrijeme sasvim uvenem i rastem zelena

Tako patim u ljubavi zanesena
A kad pomislim da je bol najintenzivnija
Bez razmišljanja, ona nestane sasvim

Potom kad me preplavi osjećaj potpune radosti
I moj zanos dosegne vrhunac
Ja ponovno nađem gdje bol me razdire cijelu

I LIVE, I DIE, I BURN, I DROWN

I live, I die, I burn, I drown
I endure at once chill and cold
Life is at once too soft and too hard
I have sore troubles mingled with joys

Suddenly I laugh and at the same time cry
And in pleasure many a grief endure
My happiness wanes and yet it lasts unchanged
All at once I dry up and grow green

Thus I suffer love’s inconstancies
And when I think the pain is most intense
Without thinking, it is gone again

Then when I feel my joys certain
And my hour of greatest delight arrived
I find my pain beginning all over again

Delmira Agustini 82102320_3314741_wallpaper_bente_schlick_03

slike: Bente Schlick

____________________________________________
Све тече

Naslov: Re: Delmira Agustini 15/9/2017, 11:03 pm

Amor

Lo soñé impetuoso, formidable y ardiente;
hablaba el impreciso lenguaje del torrente;
era un mar desbordado de locura y de fuego,
rodando por la vida como un eterno riego.

Luego soñélo triste, como un gran sol poniente
que dobla ante la noche la cabeza de fuego;
después rió, y en su boca tan tierna como un ruego,
soñaba sus cristales el alma de la fuente.

Y hoy sueño que es vibrante y suave y riente y triste,
que todas las tinieblas y todo el iris viste,
que, frágil como un ídolo y eterno como Dios,

sobre la vida toda su majestad levanta:
y el beso cae ardiendo a perfumar su planta
en una flor de fuego deshojada por dos....

____________________________________________
Тамо где је љубав никад није мрак...

Naslov: Re: Delmira Agustini 15/9/2017, 11:15 pm

Intimate

I will tell you the dreams of my life
On this deepest of blue nights.
In your hands my soul will tremble,
On your shoulders my cross will rest.

The summits of life are lonely,
So lonely and so cold! I locked
My yearnings inside, and all reside
In the ivory tower I raised.

Today I will reveal a great mystery;
Your soul has the power to penetrate me.
In silence are vertigos of the abyss:
I hesitate, I am sustained in you.

I die of dreams; I will drink truth,
Pure and cool, from your springs.
I know in the well of your breast
Is a fountain that vanquishes my thirst.

And I know that in our lives, this
Is the inexpressible miracle of reflection…
In the silence, my soul arrives at yours
As to a magnificent mirror.

Imagine the love I dreamed
In the glacial tomb of silence!
Larger than life, larger than dream,
A love imprisoned beneath an azure without end.

Imagine my love, love which desires
Impossible life, superhuman life,
You who know how it burdens and consumes,
Dreams of Olympus bound by human flesh.

And when met with a soul which found
A bit of azure to bathe its wings,
Like a great, golden sun, or a shore
Made of light, your soul opened:

Imagine! To embrace the Impossible!
Radiant! The lived illusion!
Blessed be God, the sun, the flower, the air,
And all of life, because you are life!

If I bought this happiness with my anguish,
Bless the weeping that stains my eyes!
All the ulcers of the past laugh
At the sun rising from red lips!

Ah you will know, My Love,
We will travel far across the flowery night;
There what is human frightens, there you can hear it,
See it, feel it, life without end.

We go further into night, we go
Where in me not an echo reverberates,
Like a nocturnal flower in the shade,
I will open sweetly for you.

____________________________________________
Тамо где је љубав никад није мрак...