Pesmo moja

КАЛДРМА

Под твои штикле
ѕвецкав камења,
од твое одење музику правиш
свак камен ти се радује.

Разиграни су твои кораци
за свак туѓ поглед поклонуеш осмех,
поглед кој по кожу лази
од твои очи срце им заигра.

Нечујни уздаси допирав те
нежно клизив по твои бели ноге
дизав га твој црно-бел фстан
ти не ги сапираш и продужуеш.

Ах,ти заводничке и блуднице,
прибери ги тија твои уста од сл`нце
зар не гледаш дека мушки срца ти ги изгоре,
болуев,ќе умрев од муку по тебе.

Тркаља се калдрма од бегање,
ќор сокак,нема куде да бегаш,
ќе ги даваш тија груди бели,
ќе ги даваш тија косе црни.

Не ги л`жи овија ергени,
ќе те украде некој од њима,
ќе те носи дома за невесту,
ќе му бидеш и сл`нце и месец.

Куќу ќе му красиш,
д`ње сл`нце ќе му бидеш,
ноќе месец што га осветлује,
а ти,ни д`н ни ноќ ќе видиш.

Прибери си тија бели ноге
и уста не ги давај на свите,
иди си дома порано,крадена ќе бидеш,
још си цвет не расцветан,рано е да те берев.

Даница Петровска

На Кумановски дијалект.

Чекај

Чекај ,не си иди,
дај да те још едн пут цуну,
косу да ти миришу,да гу мрсу,
главу на груди да ти ставу,срце да ми чуеш.

Еве петли поев, сабајле најавуев,
мајка и татко у куќу нема да те пуштив,
срамоту ќе им донесеш,комшие ќе се смеев,
други ергени с`с прст ќе те покажуев.

Дојди си дома куде мене,невеста да ми бидеш,
стару мајку израдуеш,мерак за убаву невесту,
стар татко с`с с`лзе радоснице у очи ќе те дочека,
радост голем ќе биде за тебе,куќу да ни отвориш.

Најубава невеста ќе си,сви комшие ќе завидуев
бел фстан од свилу ќе ти купу ,на с`лнце ќе личиш,
а на главу ќе ти ставу венче с`с чипку плетену,
лице с`с вел ќе ти покрију твоју лепоту да не урочив.

Ќе ми играш,ќе кршиш снагу белу,ќе ми поеш песме,
а ја, ќе се радују, од милину срце ќе ми се топи,
тупан ќе пукне од веселу песму,зурле ќе пискав,
сви у оро ќе се фатив,весела свадба ќе биде у крај наш.

Чекај,не си иди,
еве разднуе се,с`лнце еве га,ќе изгрее,резил ќе биде,
ти више си моја невеста,никој друг нема да те има,
у руке дома ќе те однесу,преко куќан праг ќе те пренесу,
куќу ќе закључу,твои дома да не те однесев ,од мене те украдев.

Даница Петровска.

СТАР МЕРАК

Ти ме научи с`с песме да ти збору,
да ти пишују за љубавне севдалинке,
кажи ми ти,дали пенџере да ти отвору
или порту да одкључу на гости да те приму.

Немој чуда да правиш,стару мајку да разбудиш,
татко чуја ашикуеш,зулум голем по кафане правиш,
мерак по други девојке тераш, мене ич не спомуеш
ja песме сал за тебе пишују , д`ње и ноќе на тебе мислу.

Ти ме научи с`с душу да те сакам ,
моја душа изгоре,запали се мое срце лудо по тебе ,
ти с`га нову песму ми кажуеш ја да ти поју за свадбу,
за невестински фстан с`с бисери на мое тело и груди.

Док прстен на прст не ми ставиш ја песне не ти поју,
више нити уста ти ги давам све док не чују да ме сакаш,
више нити беле ноге ти ги давам да ги милуеш у сено
косу ќе ми гу мрсиш к`да венче на главу ќе ми ставиш.

Еве још едну песму ќе ти испоју па да си легну с`с месечину,
ете, вечер ѕвезде се радуев за нас,на мој голем мерак за тебе ,
постељину везену ќе спрему, тебе у с`н како младожењу ќе с`нују
а ја,невеста с`с букет цвеќе, ќе играм пред тебе,ех,тј с`н девојачи.


Даница Петровска-Дани 04.08.2011

Прва комшика(5)

Што комшику имам,убава,млада ,и још не расцветанa,
онија очи с`лнце,уста месечина, а половина, па бели ноге,
их,каква е,човек да посака с`с уста да гу исцелива и милуе,
а и ја млад, с`с очи гу милују,поглед од њума не га скинују.

Сал гу чекам на кладенац к`д ќе иде студену воду да донесе,
каква мајка беше што гу роди,што да ти кажују,убавиња,
лице га кваси, и од извор студен с`с тија црвени уста гу пије,
елече соблача груди да мие,а ја,срце ќе ми пукне од милину.

Ех,што не сам извор вода,с`с мене да се мие,с`с тија уста да ме пие,
мои сакав младожењу да ме правив,неќев више комшие да се смеев,
викав свак дн сам ишја на кладенац воду да донесу а воду не гу донесу
канатче га скрши трчајќи пред њума дома да биду у сокак да гу сретну.

Мајка ме прашује што не једу,што не пију,од коју болест ја болују,
што сам се ја с`с тугу удружија кд сам убав свака девојка ќе ме сака,
та морали тај прва комшика муке и јадови да ми плете около мое срце,
па зар само она ли е девојка сине,дај ти ожени гу њума и дома гу доведи.

Њојни за мене не гу давав,сирома сам ја,на печалку никад не сам бија,
ќе гу давав за трговца на свилу,а она ич не га сака,за њега не сака да чуе,
знам ја, она с`с око на мене ми намигнује на мене своју младост би дала
врапчиња ми кажава љубавно писмо спремала,пред куќан праг ми ставила.

А и она се крие од мајку и татка,не гу давав, сакала бегалка за мене да биде
фалила се на другачке дека за мене ќе бегала,за мене само им зборила,
мајко ништо не ми треба,ни злато,ни дарови ,ни куќа богата не ми треба ,
мене дар ќе ми биде њојна снага бела,коса што на пролет и у зиму мирише.

Мајко!Кажи на сватови свадбу да спремав или ти више за сина ќе ме немаш,
ќе ти болују мајко и лек нема да најдеш,ќе ти тугују мајко по прву комшику,
а и ти стар татко малко да се развеселиш, сина да жениш, снашку у куќу примиш,
спреми си татко паре за богату свадбу ,комшие да завидив од муку да си пукнев.

Даница Петровска-Дани

Valjda se donekle razume moj kumanovski dijalekt:)

Dani....

Hvala, i da pp je otvoren meseceva rosa)

Hvala Strelica..shta bi ja bez sve vas:)